متیا کالدارا در 31 سالگی از فوتبال حرفه‌ای خداحافظی کرد و از ترک یوونتوس پیش از فرصت رشد در این باشگاه ابراز پشیمانی نمود.
به گزارش وب‌سایت باشگاه طرفداران رسمی یوونتوس ایران – متیا کالدارا در 31 سالگی از فوتبال حرفه‌ای خداحافظی کرد و به پایان مسیری رسید که در ابتدا نویدبخش بود اما در نهایت حس پشیمانی برای او به همراه داشت. این مدافع به‌صراحت از ناامیدی خود نسبت به هرگز بازی نکردن برای یوونتوس و ترک این باشگاه قبل از اینکه فرصت رشد در محیطی که اکنون آن را ایده‌آل می‌داند، صحبت کرده است. تأملات او روایت صادقانه و تأمل‌برانگیزی از بازیکنی است که اهمیت صبر و قدرت ذهنی در ورزش حرفه‌ای را درک می‌کند.
شروع و چالش‌های کالدارا در یوونتوس
یوونتوس او را در سال 2018 از آتالانتا خرید و تصمیم گرفت فصل بعد را به صورت قرضی در همان باشگاه بگذراند تا در محیطی آشنا و با بازی منظم بیشتر رشد کند. اما وقتی به استادیوم آلیانز بازگشت، با رقابت سختی برای حضور در ترکیب اصلی مواجه شد. چندین مدافع باتجربه جلوتر از او بودند و ورود به این جمع نیازمند صبر و استقامت بود. کالدارا بعدها اعتراف کرد که در آن زمان این دو ویژگی را نداشت و این درک باعث شد بفهمد چه اشتباهی در مسیر حرفه‌ای‌اش رخ داده است.
ترک یوونتوس و پیامدهای آن
با احساس عدم اطمینان نسبت به آینده‌اش در یوونتوس، تصمیم گرفت منتظر فرصت نماند. باشگاه آث میلان به او پیشنهاد داد و کالدارا به این تیم پیوست، معتقد بود شانس بازی منظم بیشتری خواهد داشت. اما این انتقال آنطور که انتظار داشت پیش نرفت و بین سال‌های 2018 تا 2024 تنها یک بار در لیگ برای میلان بازی کرد. به مرور زمان مشخص شد که تصمیم ترک یوونتوس هزینه سنگینی برای مسیر حرفه‌ای او داشته است.
ارزیابی صادقانه کالدارا از دوران حرفه‌ای‌اش
او با صداقت درباره ذهنیت خود گفت: «با نگاه به گذشته، بهتر بود آنجا می‌ماندم. من از نظر ذهنی ضعیف بودم. ماندن در دنیای یوونتوس و یادگیری از قهرمانان آنجا حتی بدون بازی زیاد، به من کمک می‌کرد رشد کنم.» این تأمل اهمیت پشتکار و یادگیری از هم‌تیمی‌های باتجربه را حتی در شرایط کم بازی کردن نشان می‌دهد.
درس‌های کالدارا برای بازیکنان جوان
کالدرا با خداحافظی از فوتبال، داستانی از اهمیت صبر و استقامت ذهنی در شکل‌گیری یک مسیر حرفه‌ای در بالاترین سطح ارائه می‌دهد. صداقت او در بیان تجربه‌اش، درس ارزشمندی برای بازیکنان جوان است که در تقاطع‌های مشابه قرار دارند و یادآور می‌شود که رشد اغلب نیازمند زمان و اعتماد به روند است.
