هورا یوونتوس، در سال ۲۰۱۵، برای بهتر شناختن مارکو استوراری

یکی از شایستگی های تاریخی هورا در یوونتوس (لقب استوراری) این بود که چگونه فاخته بر زندگی هریک از فوتبالیست های بیانکونری فرود آمد، جمع آوری و افزودن حس کنجکاوی طرفداران، با حقایق و بینش درباره ی آیدل های آن ها. بنابراین، از دهه ی ۱۹۶۰، یکی از لذت هایی که هورا یوونتوس برای فن ها به ارمغان می آورد، چگونگی کشف کردن زندگی خصوصی بازیکنان، روابط آن ها، سرگرمی های آن ها و خیلی چیزهای دیگر، بود. این ارتباط بین زمین و خارج از زمین مورد بررسی قرار گرفت، همچنین لذت بردن از یک گپ آرام، به دور از رویداد های رقابتی که معمولا صورت می گیرد.

به گزارش باشگاه طرفدارن رسمی یوونتوس – در آپریل ۲۰۱۵، مارکو استوراری دریک مصاحبه حضور به عمل آورد و نشان داد که دروازه بان یوونتوس در پرتویی جدید قرار دارد. معلوم شد با وجود ۱۲ تیم مختلفی که او در دوران حرفه ایی خود برای آن ها بازی کرده است، ثبات خانوادگی در پایه و اساس کار خود به واسطه ی همسر و دو فرزندش وجود دارد.

۵ سال در بیانکونرو

استوراری در تابستان ۲۰۱۰ به یوونتوس آمد. حرفه ی او در یک چهارراه مهم بود. با سمپدوریا در مقدماتی چمپیونز لیگ به تازگی امتیاز کسب کرده بود و مورد توجه قرار گرفته بود. این یک عملکرد واقعا استثنایی بود که به سمپدوریا کمک کرد نتایج استثنایی بدست آورد. بعد از اینکه جیجی بوفون در جام جهانی ۲۰۱۰ در آفریقای جنوبی مصدوم شد، یووه روی او متمرکز شد. مارکو با دانستن اینکه او حداقل نصف فصل را آغاز کننده هست به تورین آمد.

یووه یک تجربه ی شخصی از بزرگترین تداوم او خواهد بود، او ۵ سال را اینگونه خلاصه می کند: “من به اینکه در آینده روی نیمکت قرار بگیرم فکر نمیکردم، فقط به آن شش ماهی که باید بازی میکردم، فکر می کردم. جیجی برگشت و من به دلایل گوناگونی توافق کردم که روی نیمکت بمانم، مخصوصا بخاطر اینکه من بخشی از یک گروه جنگنده را حس کردم که به یک پروژه ی قهرمانی مجذوب شده بود. این بهترین تصمیم بود.”

شغل دروازه بانی

در گذشته کاملا طبیعی بود که دروازه بان ها داستانی مشابه را به اشتراک بگذارند: آن ها این پست را انتخاب کردند بخاطراینکه نمی توانستند در دیگر موقعیت های زمین خوب بازی کنند. در فوتبال خیابانی، این یک استدلال بود که همه را موافق نگه داری؛ اگر بازی شما با پا خوب نیست، به شما کار با دست هایتان واگذار می شود.

به هرحال این در مورد مارکو صدق نمی کند، شغل او از ریشه ی دیگری منشاء گرفته است: “من با آن واقعیت تحت تاثیر قرار گرفته بودم که به عنوان یک کودک، تلاش کنم تا از پدرم تقلید کنم، کسی که یک دروازه بان آماتور بوده است. بنابراین وقتی که من با او و خواهر دوقولوی خود که فوتبالیست خوبی است بازی می کردم، من همیشه خود را درون دروازه قرار میدادم. وقتی که در یک مدرسه فوتبال ثبت نام کردم، گفتم که می خواهم یک دروازه بان باشم و هرگز تغییر نکردم.”

پنالتی ها

ببینیم که در حضور ۵ ساله ی استوراری در بیانکونری چه چیزهایی به دست آورده است :4 اسکودتو، یک کاپ ایتالیا( که در همه ی بازی ها حضور داشت)، و دو سوپرکاپ ایتالیا. او یک دروازه بان با مهارت های دقیق بود، بالاتر از همه؛ شجاعت، پاسخگویی و شخصیت اوست. موارد کافی برای رضایت بیش از حد وجود دارد، اما مارکو استوراری همچنان یک رویا دارد که به آن دست نیافته است: ” تنها چیزی که مایلم تغییر دهم این است که به خودم آموزش دهم که چگونه پنالتی بگیرم، بخاطراینکه رویای من گرفتن پنالتی است. من با خیلی ها روبه رو شدم، اما هرگز پنالتی نگرفتم.”