ما هرگز فراموش نمی کنیم که در این فصل چه اتفاقی افتاد آن روزهای جشن و پایکوبی، اشک ها و شادی ها.
به گزارش باشگاه طرفدارن رسمی یوونتوس – و اکنون ما در یک روز در اواخر ماه جولای اینجا هستیم و چیزی را جشن می‌گیریم که به خوبی برای برنده شدن آن تلاش کردیم، اسکودتو شماره ۳۸. ما عادت داریم که آن را ببریم، درست است؟
قوی تر شدن
این رمان برای هر فصل، هشت سال است که به پایان رسیده و شامل آغوش، لبخند، تشویق است. همیشه و فقط به رنگ سیاه و سفید.
بنابراین منطقی است که اولین چیزی که ما برای آن باید نسبت به امسال قوی تر باشیم ، رقابت بود. هرگز اینقدر شدید مصمم به تغییر این پایان نباشید. اما این داستان از ابتدا متفاوت بوده است. عمیق، تندرو، شجاع: تغییر مربی پس از سال‌ها موفقیت فراموش‌نشدنی.
بنابراین، در اینجا درخواست دیگری برای قوی تر شدن وجود دارد: از كنجكاوی كسانی كه منتظر ما بودند، بار دیگر افرادی که در خط پایان در ولع ما برای پیروزی تردید داشتند و تمایل ما به این كه خودمان را مجدداً تكرار كنیم.
اعداد مثل همیشه صحبت کرده اند.
هر خط از داستان، فراز و نشیب های بسیار دارد. موارد پیچیده ای هست، جایی که به نظر نمی رسد دستگاه به درستی کار کند. برای ما زمستان بین سال های 2019 و 2020 بود: برخی از مشکلات، برخی از عدم قطعیت ها، مانند ریاد، ناپل و لیون وجود داشت.
قوی تر بودن دقیقاً این است: خطر زندگی به عنوان فرصتی برای رشد ، همانطور که نمودار چینی ویجی به ما می آموزد ، که این واژه،نشانگر کلمه “بحران” است و از دو عامل تشکیل شده است: خطر و فرصت واقعی.
بنابراین، حتی در این حالت، یووه به تنها روشی که می داند پاسخ می دهد: یعنی در زمین. بعد از کوپا ایتالیا و خفه شدن آرزوی لبخند زدن در گلوی ما توسط پنالتی های رم، ما به یک سری از پیروزی ها رسیدیم و با عزم، غرور، قدرت و عرق ریختن لبخندها را مجددا به دست آوردیم و به گل های باورنکردنی رسیدیم.
اما بیایید برای لحظه ای متوقف شویم ، خیلی دور شده ایم. زیرا بین آن مسابقات زمستانی و این تابستان فوق‌العاده، امری است که نمی توان درباره آن صحبت کرد.
همانطور که می دانید شرایط اورژانسی بهداشتی که جهان، اروپا و ایتالیا را درگیر کرد ما را نیز تحت تأثیر قرار داد آن روزهای سورئالی، یک استراحت اجباری، تمایل به دیدن همدیگر و غیرممکن بودن از این کار با آغوش محدود و نزدیکی مجازی بودند.
آنها روزهایی بودند که بولتن های پزشکی، مثبت یا منفی بودن آن به ویروس را نشان می دادند که هفته ها به طرز چشمگیری به صدر اخبار خود می رسیدند. و البته چند روزی امکان بازگشت وجود داشت. اما بازگشت آسان نیست.
حتی در این حالت ما نیرومند بودیم: ما همچنان در کنار هم بودیم. به شما اجازه می دادیم وارد خانه خود شوید و ما را وارد خانه خود کردید، ما همچنان به شما انرژی می دادیم و در کنار شما ماندیم. ما با شماییم و شما همیشه با ما هستید. دور، اما یکدل و یک صدا و سپس توپ دوباره شروع به چرخیدن کرد و به نوعی مثل این است که هرگز متوقف نشود.
زندگی گامی به جلو برمی دارد و پیش می رود:
این نیز به معنای این است: شروع دوباره، پس از چیزی بی سابقه و داشتن توانایی بازگشت به عنوان پیشرو.
با کمال تعجب، بلافاصله پس از شروع مجدد، مابین ما و مخالفان خود مزیتی ایجاد کردیم که امروز ما را به اینجا رسانده است.
و اکنون ما در اینجا، در پایان این داستان بی سابقه هستیم. با پایانی مشابه سال های گذشته. مشابه، اما نه همان. زیرا یک بخش اساسی وجود ندارد.
تشویق استادیوم آلیانز از دست رفته است، غرش شادی هواداران ما، نفس حبس شده قبل از یک پنالتی یا اشک های یک روز فراموش نشدنی. افکار ما از قبل تا چالش های جدیدی که از چند روز آینده در اروپا در انتظار ما هستند پیش می روند.
با این حال، ما می دانیم که دیر یا زود همه اینها برمی گردند. شما باز خواهید گشت و به همین دلیل سمفونی نهم ما برای شما مناسب است. زیرا شما با ما قوی تر از همه چیز بوده اید و همچنین ما با شما.
