در این سال تلخ ۲۰۲۰، پائولو روسی درگذشت. پائولو بخش مهمی از تاریخ یوونتوس را به خود اختصاص داده و همچنین تاریخ کشور ایتالیا را که هیچ وقت به اندازه ی سال ۱۹۸۲ جایی که گل های او ایتالیا را به قهرمانی جام جهانی غیر منتظره رساند متحد نبوده است.

به گزارش باشگاه طرفداران رسمی یوونتوس ایران – لحظات فوق العاده ی بسیار زیادی برای ایتالیا با این بازیکن رقم خوردند.

پائولوروسی

بسیاری نام او را در سال ۱۹۸۲ به هم چسبیده نوشتند و این نام به لطف شش گل او که جام جهانی را برای ایتالیا به ارمغان آورد به معروف ترین نام و فامیل در جهان تبدیل شد. سه گل برابر برزیل در یکی از عاشقانه ترین بازی های دیده شده در زمین فوتبال. دو گل برابر لهستان در نیمه نهایی و در آخر گل او در فینال برابر آلمان. بازیکن شماره ۲۰ ایتالیا به شماره ۹ یوونتوس تبدیل شد.

قبل از ۱۹۸۲

پائولو روسی در سن ۱۵ سالگی به بازیکن یوونتوس تبدیل شد. ایتالو آلودی مدیر اجرایی بزرگ در خدمات بونی پرتی، او را در تیم آماتور از ناحیه ی توسکان کشف کرد و او را با ۱۲ میلیون لیر خرید. در تابستان این پسر پدیدار شد و در بال کناری سمت راست بیانکونری بازی کرد. در اول می ۱۹۷۴، او اولین بازی خود را در تیم اول و در پیروزی برابر چزنا در جام حذفی ایتالیا انجام داد. پس از تجربه ی مختصر در کومو او به ویچنزا رفت که در آنجا به مهاجم نوک تبدیل شد. نمایش او به آن تیم کمک کرد تا به سری آ بیاید. در لیگ سطح اول در ۱۹۷۸ او با ۲۴ گل آقای گل شد و به کسب جایگاه دومی برای بیانکورسی کمک کرد. اینجا بود که او به تیم ملی ایتالیا برای جام جهانی آرژانتین دعوت شد. پائولو به پابلیتو تبدیل شد و با آتزوری او کار های فوق العاده ای انجام داد. ویچنزا و یووه بر سر مبلغ انتقال او به توافق نرسیدند. روسی پس از سقوط تیم به صورت قرضی به پروجا رفت.

اولین گل در اودینه

گل اول پائولو روسی با پیراهن یووه گلی بود که بیشترین مدت انتظار برای آن کشیده شد. در دوم می ۱۹۸۲، بازی در اودینه انجام شد و تمام نگاه ها به او بود. در سن ۲۵ سالگی این مهاجم پس از محرومیتی سنگین از برزخ خارج شد و برای انجام بازی بازگشت. این اتفاق در بازی مهمی افتاد که یووه برای رسیدن به قهرمانی به برد نیاز داشت. سه بازی باقی مانده بود و تیم هوادارانش را نا امید نکرد. پابلیتو، اگرچه مشخصا هیجان زده بود، خود را به گل زنی در برتری ۵-۱ یووه محدود نکرد. او مربی تیم ملی انزو بیرزوت را متقاعد کرد که او را برای جام جهانی ۱۹۸۲ به تیم ملی دعوت کند. با بررسی دقیق تر آن ضربه سر بسیار شبیه آن ضربه بود که دو ماه قبل در فینال جهانی بین ایتالیا و آلمان به ثمر رساند.

محوطه ی جریمه

بازیکنان کمی مانند او چنین شم گلزنی در محدوده ی۱۶ متری دارند. او همان جایی قرار می گرفت که توپ می رسید، همیشه و حتی در محوطه ی جریمه بیشتر. فرصت طلبی بی نظیر که سبب شد او از هر فرصت نصفه و نیمه ای بهره بگیرد، از دفع توپ یا تعارف مدافعین. یووه بین سال های ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۵ از این ویژگی های او و ثبت ۴۴ گل برای این تیم لذت می برد که برخی از آن ها مانند دبل او در برابر استاندارد لیژ و گل او در برابر منچستر یونایتد که دو شب اروپایی خارق العاده بودند، بسیار مهم و اساسی بودند.

پرتره ی قهرمان

“او پسری باهوش است، بازیکنی که از هدیه ی خدادادی برای شناخت حریف قبل از اینکه توپ به او برسد برخوردار است و او از این ویژگی نهایت استفاده را می برد. او مانند تانکی خودخواه که با تنبلی در محوطه ی جریمه منتظر این باشد که بازی بر وفق مرادش پیش برود نیست. او همواره در حال حرکت است، در بازی شرکت می کند، از دیگر بخش های تیم در برگشت ها حمایت می کند و تکنیک فوق العاده ای در برقراری ارتباط و کمک به دیگر بازیکنان هجومی دارد.” این جملات توسط آنجلو کارولی، که به تازگی درگذشته، برای هورا یوونتوس نوشته شده اند. او یکی از افراد زیادی در سراسر جهان است که به پائولو عشق می ورزید.