باشگاه یوونتوس امروز به قهرمانی بزرگ که در سن ۸۶ سالگی درگذشت ادای احترام می کند: لوئیس دل سول.

به گزارش وب‌سایت باشگاه طرفداران رسمی یوونتوس ایران – لوئیس دل سول در روز ۶ آپریل ۱۹۳۵ در آرکس د خالن اسپانیا به دنیا آمد. او ۲۹۴ برای یوونتوس انجام داد، ۲۹ گل به ثمر رساند و موفق به کسب یک جام حذفی ایتالیا و یک اسکودتو شد‌. او از سال ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۲ پیراهن یوونتوس را بر تن کرد.

اولین اسپانیایی

در سال ۲۰۱۴، دل سول به تورین آمد و از موزه ی یوونتوس بازدید کرد، جایی که او از محبت باشگاهی که نام او را بر روی یکی از ۵۰ ستاره ی اطراف ورزشگاه حک کرد لذت برد. لوئیس شخصیتی دوراندیش و اولین اسپانیایی تاریخ یوونتوس بود که به واسطه ی شهرتی که در کشور خود کشی کرد توانست پیراهن یوونتوس را بر تن کند. ورود او به تورین اتفاق مهمی بود، همانطور که او در آن سال ها از نامزد های دریافت توپ طلا بود. جذب وی زمانی اهمیت بیشتری پیدا کرد که یوونتوس او را هنگامی که بازیکن رئال مادرید بود به خدمت گرفت. در آن زمان هورا یوونتوس در مورد او نوشت: “باشگاه یوونتوس با چشمانی بسته قرارداد او را امضاء کرد زیرا وی ویزایی معتبر در دنیای فوتبال داشت که می توانست با آن به هر تیمی بپیوندد، ویزای رئال مادرید”.

مرد پستچی

نام مستعار می تواند ویژگی های یک بازیکن را خلاصه کند، حتی اگر یکی از هم تیمی های آن بازیکن او را به این نام صدا بزند. در رئال مادرید، این آلفردو دی استفانو بزرگ بود که لقب “پستچی” را به دل سول داد تا نشان دهد که لوئیس چگونه ب طور مداوم توپ را به هم تیمی های خود پاس می دهد. او هافبکی بود که به طور ناگهانی و سریع روند بازی را تغییر می داد. “پستچی در تاکسیدو” تیتری بود که مجله ی هورا در وصف دل سول برای خوانندگان مجله نوشت و از او به عنوان هافبک ایده آلی یاد کرد که می دانست چگونه نقشه های خود را عملی کند و قسمتی از زمین را در طول مسابقه با خستگی ناپذیری و ریتمی بی نظیر پوشش می داد.

سیاره ی دل سول

عملکرد مداوم لوئیس در فوتبال ایتالیا چنان عجیب به نظر رسید که این موضوع تحت بررسی قرار گرفت. مجله ی هورا یوونتوس با همکاری دکتر مائورو ساگاربی پزشک باشگاه یوونتوس و پروفسور ویتورو ویس مدیر مرکز پزشکی ورزش شهر تورین، لوئیس دی سول را تحت آزمایشاتی قرار داد و در نهایت مقاله ای را با عنوان “سیاره ی دی سول” منتشر کرد. نتیجه ی آزمایشات ساده و حیرت انگیز بودند: دل سول پدیده ای جدید نبود، بلکه مردی بود که به خاطر اراده ای که او را به سمت پاروکسیسم سوق می داد همیشه به توانایی های بیشتری دست پیدا می کرد”. بسیاری از دانش ها با گفته های لوئیس همراه هستند، او در مقاله ی “سیاره ی دل سول” برای هواداران توضیح داد که چگونه شدت مسابقه او را به سمت آنچه که ما امروز آن را “خصلت رقابتی” تعریف می کنیم هدایت می کند: “من در زمین مردی دیگر هستم، به این معنی که در زمین افکار متفاوتی نسبت به خارج از زمین دارم و به خاطر این افکار نمی توانم همه چیز را به خاطر بیاورم. هنگامی که شما در خواب همه چیز را با جزئیاتی دقیق می بینید، آیا پس از بیدار شدن چیزی به خاطر نمی آورید؟”

سبک ایتالیایی

یا توجه به شیوه ی بازی در دهه ی ۱۹۶۰، دی سول به عنوان متخصصی فنی در تیم یوونتوس به شمار می رفت. علاقه به نمایش های او در کشوری که در آن زمان خاص مرز های خود را بر روی فوتبالیست های خارجی بسته بود هرگز از بین نرفت. در مورد او گفته شد: “شما جزئیاتی را در مورد او و خانواده اش، ویلایی (ویلایی در تورین که از جان چارلز به او ارث رسیده بود) که در آن زندگی می کرد و علاقه اش به سینما کشف خواهید کرد. او سبک زندگی ایتالیایی را بسیار بهتر از سبک اسپانیایی می دانست.

پس از حضور در تورین او به رم رفت ، دو سال برای جالوروسی بازی کرد و سپس کار خود را در بتیس باشگاهی که فوتبال خود را در آن شروع کرده بود به پایان رساند.

لوئیس در قامت یک بیانکونرو

“من بازیکنی بودم که اهمیت زیادی به گلزنی نمی دادم، اما در عوض روی پاس دادن به هم تیمی هایم تمرکز می کردم. انجام این وظیفه ی درون تیمی از اهمیت بالایی برخوردار بود”. بیشتر از هر چیزی مسابقه ای وجود دارد که به خاطر نمایش وی در آن معروف شده است: مسابقه ای در روز ۲۲ دسامبر ۱۹۶۳. این دیدار برای چالشی مهم برابر اینتر قهرمان ایتالیا بود که در برای دل سول اهمیت بسیاری داشت زیرا او با هموطن خود لوئیز سوارز رو به رو می شد. دل سول در این دیدار دبل کرد تا با پیراهن یوونتوس تاثیرگذاری بالای خود را به دیگران نشان دهد. در انتها بانوی پیر با نتیجه ی ۴-۲ برنده ی این بازی شد.

خاطرات زیادی در مورد دل سول وجود دارد: او به قهرمانی تبدیل شد که ما همراه هرگز او را فراموش نخواهیم کرد.