امشب تیم های ملی پرتغال و فرانسه در آخرین مسابقه مرحله ی گروهی به مصاف هم خواهند رفت. دو هم تیمی یعنی کریستیانو رونالدو و آدرین رابیوت برابر هم قرار می گیرند.
به گزارش وب‌سایت باشگاه طرفداران رسمی یوونتوس ایران – این تنها یک مسابقه نیست: بلکه ی مسابقه ی برگشت فینال یورو ۲۰۱۶ است که با پیروزی تیم ملی پرتغال به پایان رسید. در گذشته، دو دیدار میان لوزیتانیان ها و ترانسالپین ها برگزار شد که بازیکنان یوونتوس در آن ها نقش مهمی داشتند و این دیدار ها برای تیم ملی فرانسه در راه کسب موفقیت بسیار مهم بودند.
۲۳ ژوئن
بازگشت به ۲۳ ژوئن سال ۱۹۸۴ – مشابه تاریخ برگزاری دیدار پرتغال – فرانسه در سال ۲۰۲۱. تیم های حاضر در آن دوره از رقابت های قهرمانی اروپا بسیار قوی بودند و هیچ یک از این دو تیم نتوانستند به فینال راه پیدا کنند. پلاتینی در این دیدار پر فروغ ظاهر شد، بازیکنی که به تازگی اسکودتو را همراه با یووه کسب بدست آورده بود و در پایان فصل به عنوان بهترین گلزن سری آ نیز انتخاب شده بود. این دیدار در مارسی برگزار شد و بازی در آستانه ی این بود که به ضربات پنالتی کشیده شود، اما میشل پلاتینی می دانست که چگونه از ضربات پنالتی اجتناب کند: او سال قبل در دیدار فینال کوپا ایتالیا میان یوونتوس و ورونا در ثانیه های آخر کار را برای بیانکونری تمام کرد تا بازی به ضربات پنالتی کشیده نشود. او این بار در زمانی که تنها یک دقیقه به پایان بازی مانده بود توانست گل پیروزی را به ثمر برساند. این گل آنقدر مهم بود که لو روی آن مهم تر از دو هتریک قبلی این بازیکن برابر بلژیک و یوگسلاوی دانست.
بازل
رئیس و سرمربی باشگاه یوونتوس در جایگاه اختصاصی حضور داشتند تا شاهد شاهکار دیگری از شماره ی ۱۰ تیم باشند. این واقعیت که این مسابقه چند روز پس از دیدار فینال جام برندگان در بازل برگزار شد باعث شد تا بیشتر شیفته ی او شوند. بونیپرتی گفت: “پس از این مسابقه ی باورنکردنی و مهیج پیروزی ما نیز ارزش بیشتری کسب می کند. پرتغالی ها برای رسیدن به پیروزی تمام توان خود را به کار گرفتند. در مورد پلاتینی می توانم بگویم که او در این دیدار کار خود را انجام داد. از طرفی دیگر تراپاتونی نیز تأیید کرد که پلاتینی در مسابقه ی فینال کاملاً استثنایی ظاهر شد.
الهام گرفتن فرانسه از یوونتوس
پس از گذشت چهار دوره از رقابت های یورو، پرتغال و فرانسه بار دیگر در برابر هم قرار گرفتند: نیمه نهایی دیگر، اما این بار نتیجه ی بازی در وقت های اضافه مشخص شد. این مسابقه در کشور بلژیک و در ورزشگاهی که تنها برای این رویداد بازسازی شده بود برگزار شد. این ورزشگاه دیگر نام غم انگیز هیسل را نداشت و استادیوم پادشاه بودوین نامیده می شد. در زمین دو بازیکن قدیمی و جدید یوونتوس حضور داشتند: دیدیه دشام بازیکن سابق بیانکونری که برای صدمین بار برای تیم ملی کشورش در این مسابقات به میدان رفت و زین الدین دیدان یکی از مهره های اصلی تیم یوونتوس در آن زمان.
چالش ایتالیایی
بازیکنان زیادی از لیگ ایتالیا در این دیدار حضور داشتند: شروع بازی با دو گلزن که بازی را هدایت می کنند تا در وقت های قانونی با نتیجه ی تساوی به پایان برسد:نونو گومز که پس از رقابت های یورو از بنفیکا به فیورنتینا رفت گل اول بازی را را برای پرتغال به ثمر رساند، در حالی که تیری هانری که فصل قبل پیراهن یوونتوس را بر تن کرد گل تساوی را به ثمر رساند.
زیزو در فاصله ی ۱۱ متری
پنالتی در دقیقه ی ۱۱۷ و در دیداری که به نظر می رسید برای کشیده شدن به ضربات پنالتی برنامه ریزی شده است. زین الدین زیدان که پیش از این هیچ وقت برای تیم ملی فرانسه مسئولیت ضربه ی پنالتی را بر عهده نگرفته بود در این شرایط بسیار پیچیده پشت ضربه ی پنالتی ایستاد. ضربه ی زیزو بی نقص بود: دروازه بان به جهت مخالف حرکت کرد، توپ از زیر تیر افقی وارد دروازه شد و شادی بازیکنان که نشان داد بازی با این گل طلایی پایان یافته است.
