در ادامه مقاله، تاریخچه با ارزش ورزشگاه آلیانز را مورد بررسی قرار می‌دهیم.
به گزارش وبسایت باشگاه طرفداران رسمی یوونتوس ایران – ما در بخش نخست مقاله، به ورزشگاهی اشاره کردیم که تیم یوونتوس برای دهه‌های مختلف در آن بازی می‌کرد. هرچند که این ورزشگاه بارها در طول قدمت خود، نغییر نام داده است. در گام اول، ما به استادیوم بنتیو موسیلینی اشاره می‌کنیم که این دیکتاتور فاشیست، ورزشگاه مذکور را جهت برگزاری بازی‌های لیتریتالی رژیم و مسابقات دانشجویی ساخته بود. استادیوم جدید دقیقا در همان مکان، ساخته و جایگزین شد.
تاریخچه استادیوم COMUNALE DI TORINO
وبسایت the Comune di Torino پیرامون روند ساخت این ورزشگاه، توضیحاتی منتشر کرده است:
«یک نمونه کلاسیک از معماری منطقی، استادیوم COMUNALE DI TORINO در دوران حکومت فاشیست ایتالیا و بعد از پایان حکمرانی موسولینی نامگذاری شد. مقامات شهر کار را بین چندین شرکت تقسیم کردند: خود استادیوم به دیتا ساوریو پاریسی متصل شد، در حالی که توره ماراتونا و مسولان بلیط فروشی به وانیک اختصاص داده شده بودند. کار ساخت در روزهای پایانی سپتامبر سال ۱۹۳۲ آغاز شد، در حالی که خود استادیوم به طور رسمی در ۱۴ مه ۱۹۳۳ افتتاح گردید. در سال ۱۹۳۴، برخی از بازی‌های جام جهانی در این استادیوم برگزار شدند، به عنوان مثال، در ۱۱ مه ۱۹۴۷، بازی مهم ایتالیا و مجارستان در ورزشگاه مذکور برگزار شد.»
درخشش اسطوره های یوونتوس در ورزشگاه COMUNALE DI TORINO
دو عنوان قهرمانی جام حذفی ایتالیا در این ورزشگاه به بازیکنان یوونتوس داده شد. سپس در فصل ۱۹۴۹-۱۹۵۰، تیم یوونتوس توانست دوباره اسکودتو را قتح کند. پیشتاز خط حمله تیم بیانکونری، یک مهاجم جوان و بلوند با استعداد بود که در کنار عمر سیووری و جان چارلز گلهای زیبایی را به ثمر رساند. جادوی این سه بازیکن منجر شد که یوونتوس با کسب جام‌های متعدد، یک ستاره روی پیراهن باشگاه نقش ببندد.
البته ما در مورد جیامپیرو بونیپرتی صحبت می‌کنیم، که چند هفته پیش درگذشت. او همیشه در قلب ما جای می‌گیرد.
از سال ۱۹۶۳، یوونتوس، ورزشگاه the Comune را با شهر تورین متصل کرد. در ظول دهه ۷۰ تا ۸۰ میلادی، یوونتوس در این ورزشگاه، شب‌های فوق العاده‌ای را در بالاترین سطح اروپا گذراند و توانست نخستین موفقیت‌های قاره‌ای را به کلکسیون افتخارات خود اضافه کند.
استادیوم COMUNALE DI TORINO جایی بود که بازیکنان جنگنده و با استعداد ظهور کردند. جایی بود که یوونتوس توانست در بزرگترین مسابقه فوتبال باشگاهی اروپا، بهترین عملکرد را از خود نشان دهد. عملکردی که منجر به قهرمانی بانوی پیر در سوپر جام اروپا ۱۹۸۵ شد. فضای داخلی استادیوم مذکور افسانه‌ای است. این جا مکانی است که بازیکنانی اعم سیووری، پائولو روسی و میشل پلاتینی، فاتح توپ طلای بهترین بازیکن جهان شدند.
تاریخچه استادیوم دل آلپی
در سال ۱۹۸۴، فیفا میزبانی جام جهانی ۱۹۹۰ را به ایتالیا اهدا کرد. ورزشگاه‌های این کشور در آستانه بزرگترین رویداد فوتبالی روی کره زمین، نیاز به نوسازی و برخی از آن‌ها نیاز به بازسازی کامل داشتند.
یک استادیوم جدید در تورین ساخته شد، در قسمتی متفاوت از شهر معمولی کانتیناسا. دورتر از مرکز شهر نسبت به مکان‌های قبلی ورزشگاه. ورزشگاه مذکور در روزهای بسیار روشن، منظره‌ای نفس گیر از کوه‌های آلپ داشت. این ورزشگاه دل آلپی نام گرفت و درست پیش از آغاز نخستین دیدار جام جهانی ۱۹۹۰ به طور رسمی افتتاح شد.
مانند ورزشگاه قبلی، دوران حضور یووه در ورزشگاه دل آلپی با کسب عناوینی اعم از اسکودتو و قهرمانی اروپا همراه بود، زیرا بیانکونروها دو بار قهرمان جام یوفا شدند و در سال ۱۹۹۶ قهرمانی لیگ قهرمانان را به دست آوردند.
این آغازگر دوران دیگری از ظهور بازیکنان بزرگ بود. روبرتو باجو در پشت عملکرد بی‌نظیرش در ایتالیای سال ۹۰، به تیم یوونتوس پیوست و چند سال بعد یک الگوی واقعی در داخل و خارج از زمین – جانلوکا ویالی – در نیمکت بیانکونری حاضر شد.
افسانه ای به نام دل پیرو
البته تعداد ستارگان یووه در آن دهه خیلی فراوان بود. در اوایل ماه دسامبر سال ۱۹۹۴، هواداران یوونتوس شاهد تولد یک اسطوره بودند، زیرا الکساندرو دل پیرو یک گل شگفت‌انگیز به تیم فیورنتینا زد؛ گلی که توسط هواداران در شبکه‌های اجتماعی باشگاه به عنوان بهترین گل یووه انتخاب شد.
در زمان رهبری مارچلو لیپی در یووه، بازیکنانی اعم از باجو، زیدان و ندود، برنده توپ طلا شدند. در ژانویه سال ۲۰۰۶، الکساندر دل پیرو توانست با عبور از جیامپیرو بونیپرتی کبیر، به بهترین گلزن تاریخ باشگاه تبدیل شود.
۲۰۰۶ ؛ سال تلخ فوتبال یوونتوس
در هفتم مه سال ۲۰۰۶، یوونتوس آخرین بازی لیگ سری آ را در ورزشگاه دل آلپی انجام داد. پس از آن، باشگاه یوونتوس وارد یک سفری غیرقابل پیش بینی شد. سال ۲۰۰۶ سالی سخت و عجیب برای یوونتوس بود.
جدا از قهرمانی ایتالیا در جام جهانی ۲۰۰۶ با حضور موثر بازیکنان بیانکونری، تیم یوونتوس حادثه تلخی را در فصل پیشرو پشت سرگذاشت. چیزی که باعث شد این تیم محبوب به دسته B سری آ سقوط کند تا بازی‌های بیانکونری از این پس در ورزشگاه المپیکو برگزار شود.
از المپیکو تا ورزشگاه یوونتوس
۱۶ سپتامبر سال ۲۰۰۶، یوونتوس توانست با نتیجه ۲ بر ۱ تیم ویچنزا را شکست دهد. دل پیرو و دیوید ترزگه گلزنان یوونتوس در این دیدار بودند. پیروزی در این مسابقه بدین معنا بود که هدف تیم یوونتوس تغییر پیدا نکرده است و آن‌ها همچنان به دنبال بازگشت به دوران طلایی خود هستند.
ورزشگاه المپیکو مانند یک جادو، یوونتوس را از منجلاب بیرون کشاند و تیم محبوب فوتبال ایتالیا دوباره به سری آ بازگشت. پس از یک سال ترسناک، آن‌ها به دنبال برنامه ریزی برای رسیدن به اهداف بزرگتر بودند.
دوره‌ای که یووه در المپیکو گذراند، همان دوره‌ای بود که باشگاه تلاش به اجرا درآوردن پروژه‌ای مهم بود. اما به دلایل مختلفی این پروژه به حالت تعلیق درآمد. . این پروژه به طور رسمی در ۱۸ ژوئن ۲۰۰۲ راه اندازی شد، هنگامی که باشگاه با مقامات تورین توافق کرد تا یوونتوس کنترل سطح ورزشگاه دل آلپی را در ۹۹ سال آینده به دست بگیرد.
۲۰۰۸ ؛ آغاز یک دوره جدید برای بانوی پیر
سال ۲۰۰۸ یک سال مهم برای یوونتوس آن زمان و حال حاضر بود. در ۱۸ مارس ۲۰۰۸، هیئت مدیره یوونتوس دستور ساخت یک ورزشگاه جدید را در محل دل آلپی صادر کرد. کار تخریب ورزشگاه قبلی در ۱۱ نوامبر آغاز شد، نشانه‌ای که ورزشگاه جدید یوونتوس قصد دارد قوانین بازی را در بوروکراتیک ایتالیا تغییر دهد.
هنگامی که کار به پایان رسید، سه سال بعد، استادیوم دارای ۴۱ هزار صندلی بود – نزدیکترین آن‌ها فقط هفت متر با زمین بازی فاصله داشت. سران باشگاه تصمیم گرفتند که نام ورزشگاه را یوونتوس بگذارند. فوتبال دوباره در مرکز تورین زنده شد. هواداران انتظار کسب پیروزی‌های متعدد از بیانکونری در این ورزشگاه داشتند. اتفاقی که خیلی زود برای بیانکونروها به حقیقت تبدیل شد.
۸ سپتامبر ۲۰۱۱ روزی است که باشگاه هرگز آن را فراموش نخواهد کرد. آن شبی بود که احساس غرور از عضویت در خانواده یوونتوس یکبار برای همیشه بازیابی شد.
آن شب شروع یک داستان جدید بود. در خانه‌ای جدید و باشکوه. داستانی که در آن تیم – در اولین روز فصل مقابل پارما، چند روز بعد – پیامی را برای همه ارسال کرد. بانوی پیر بازگشته است.
در ادامه، گلچینی از بازیکنان مطرح یوونتوس در گذر زمان را برای شما نمایش می گذاریم:
