با این حال شروع دوران طولانی موفقیت در اروپا با وقوع تراژدی هیسل در تاریخ ۲۹ می ۱۹۸۵متوقف شد. پیش از آغاز بازی اتفاقی رخ داد و ۳۹ نفر بر اثر آن کشته شدند. از آن زمان به بعد دیگر فوتبال هرگز نتوانست مانند گذشته باشد. دو تیم تصمیم گرفتند به بازی خود ادامه دهند تا دوباره نظم و قانون بر روند موجود حاکم شود و نتیجه این بازی قهرمانی یوونتوس بود. این یک موفقیت رضایت بخش بود و باعث شد یوونتوس برای بازی در فینال جام بین قاره ای راهی توکیو شود. تیم آرژانتینو جونیور در ضربات پنالتی در بازی فینال شکست خورد و یووه به مقام قهرمانی دست یافت. ویکپالک و کارلو پارولا دو سر مربی مهمی بودند که تحت مدیریت بونیپرتی به روند موفق باشگاه یوونتوس در آن دوران کمک کردند.

در سال ۱۹۷۶ جیووانی تراپاتونی به عنوان سرمربی بیانکونری کار خود را آغاز کرد. مربیِ متولد کوزانو میلانینو با سرمایه گذاری بر روی بازیکنان جوانی مانند زوف، شیره آ، تاردلی، کابرینی، کاوسیو، روسی، جنتیله، فورینو، آناستاسی و بگتا یوونتوس را وارد دوران سلطه بر تیم های دیگر کرد. از سال ۱۹۸۰ بونیپرتی توانست با بازیکنان خارجی که قادر بودند در موفقیت های جهانی یوونتوس نقش مهمی بازی کنند قرار داد ببندد. اولین نمونه این بازیکنان لیام بردی، هافبک باهوش ایرلندی بود که سرعت را به بازی دیکته می کرد، صاحب تخصص فراوانی در پاسکاری بود و گل های ارزشمندی را به ثمر رساند. آخرین ضربه او به توپ از روی نقطه پنالتی در کاتانزارو بود که باعث کسب بیستمین اسکودتو توسط یوونتوس در تاریخ ۱۶ مه ۱۹۸۲ و اضافه کردن دومین ستاره روی پیراهن بیانکونری شد.

حدود دو ماه بعد، در تاریخ ۱۱ جولای کل ایتالیا در شادی یوونتوس شریک شد؛ زیرا تیم ملی ایتالیا توانست برای سومین بار به مقام قهرمانی جام جهانی دست پیدا کند. شباهت ترکیب تیم ملی با ترکیب تیم تراپاتونی غیر قابل اغماض بود. زوف، جنتیله، کابرینی، شیره آ، تاردلی و روسی بازیکنان اصلی تیم ملی ایتالیا بودند که در حضور ساندرو پرتینی، رییس جمهور این کشور کاپ جام جهانی را در شهر مادرید بالای سر بردند. روسی با به ثمر رساندن شش گل به عنوان بهترین بازیکن تورنومنت انتخاب شد و پس از ریورا دومین بازیکن ایتالیایی بود که شایسته دریافت توپ طلا شناخته شد.

بلافاصله پس از جام جهانی با اضافه شدن زبیگنیف بونییک، فوتبالیست لهستانی و از او مهم تر میشل پلاتینی به جمع بیانکونری تعداد بازیکنان خارجی تیم به دو نفر افزایش یافت. پلاتینی به همه نشان داد که یک قهرمان بین المللی حقیقی است. او توانایی خود را با حرکات فوق العاده، به ثمر رساندن گل های مستمر و پاس های پی در پی به هم تیمی هایش از فاصله پنجاه متری به نمایش می گذاشت. پادشاه سه فصل متوالی توانست به کفش طلا و توپ طلا دست یابد و هواداران را در سراسر دنیا هیجان زده کند. در جریان پیروزی در توکیو، او با تبدیل کردن پنالتی به گل برتری یکی از بهترین گل های تاریخ فوتبال را به ثبت رساند. در آن فصل یوونتوس آخرین اسکودتوی خود را در دوران ریاست بونیپرتی کسب کرد. پلاتینی پس از آن یک فصل دیگر برای یوونتوس بازی کرد و پس از آن به عرصه مربی گری وارد شد. او علاوه بر مربیگری حضور در پست های مدیریتی و ریاست اتحادیه فوتبال اروپا را نیز در کارنامه خود دارد.

با وجود قهرمانی کوپا ایتالیا و کسب جام لیگ اروپا در سال ۱۹۹۰، بازنشستگی پلاتینی مصادف با آغاز یک دوران افول برای یوونتوس بود. دینو زوف با پشتیبانی شیره آ، دوست و همبازی سابق خود سکان تیم را بر عهده گرفت. اما سرنوشت باعث توقف این همکاری شد، چراکه شیره آ در جریان سفر به لهستان در یک تصادف کشته شد. سوم سپتامبر تاریخی است که هیچ طرفداری فراموش نخواهد کرد.