غیر ممکن است که بدون مراجعه به یک طرف به آن طرف دیگر فکر کنید و بالعکس: جیامپیرو بونیپرتی و باشگاه یوونتوس عملاً مترادف یکدیگر هستند.

به گزارش وب‌سایت باشگاه طرفداران رسمی یوونتوس ایران – بونیپرتی ابتدا مربی و سپس رئیس باشگاه شد و توانست دوران به یاد ماندنی را برای یوونتوس رقم بزند. جیامپیرو جمله ای زیبا دارد: “یووه تنها در قلب من قرار ندارد، بلکه قلب من است.”

مربی جوان

درباره ی او گفته شده است که در قامت یک بازیکن همانند مدیری رفتار می کرد که می دانست چه کار هایی را باید انجام دهد و از هر نظر عاشق فوتبال بود. بونیپرتی به محض اینکه کفش های خود را آویخت سرمربی تیم شد، او فکر کردن همانند یک فوتبالیست را هرگز متوقف نکرد و بنابراین این موضوع باعث شد که توانایی درک عملکرد بازیکنان داخل زمین را داشته باشد. “فوتبال احتمالأ واژگون کردن یک پیش بینی است.”: این یکی از مشهورترین جملات بونیپرتی نیست اما مطمئناً همان چیزی است که او در دهه ی ۱۹۶۰ دوره ای که یوونتوس به طور مرتب عناوین قهرمانی را به دست می آورد آموخت و سر لوحه ی کار خود قرار داد. وی در سال ۱۹۷۱ به عنوان رئیس باشگاه انتخاب شد و توانست باشگاه را به موفقیت های بسیاری که پیش از این موفق به کسب آنها نشده بود برساند.

جیامپیرو، امبرتو و جیووانی

جیامپیرو بونیپرتی مردی بود که سنت بازسازی خانواده ی آنیلی را تجسم بخشید و این کار برای مدتی طولانی ادامه داد. امبرتو آنیلی در جلسه ی سهامداران در سال ۱۹۵۶ گفت که باشگاه نه تنها به دلایل حرفه ای بلکه به دلیل وابستگی واقعی و مؤثر جیامپیرو به قشر های اجتماعی به او اعتماد کرده است. بعد ها که بونیپرتی مسئولیت ریاست باشگاه را بر عهده گرفت در وصف او گفتند: “رئیسی ایده آل که اکنون عزم بیشتری نسبت به زمان بازی خود دارد.”

“من برای دوره ی ریاست جیامپیرو بونیپرتی زمان محدودی تعیین نکردم.”: این حکمی بود که جیووانی آنیلی در سال ۱۹۷۶ هنگامی که چرخه ی یوونتوس جدید آغاز شد اعلام کرد. این اتفاق درخشان همانطور که آووکاتو پیش بینی می کرد پیش رفت و با مدیریت بونیپرتی، یوونتوس به اولین تیم اروپایی تبدیل شد که فاتح تمام رقابت های بین المللی شده است.

فلسفه ی بونیپرتی

فلسفه ی جیامپیرو بونیپرتی مبتنی بر دو ستون بود …

روبرتو بتگا بازیکن تورینی یووه و محصول آکادمی بود. بونیپرتی شجاعت تحسین برانگیزی در زمینه ی استفاده از استعدادهای جوان و سرمایه گذاری بر روی آنها داشت. میشل پلاتینی قهرمانی بین المللی بود که از عصر خود فراتر بود، بازیکنی که طعم لذیذ فوتبال نمایشی را برای بینندگان به ارمغان می آورد و نماد باشگاهی بود که با حضور قهرمانان پیشرفت می کرد و در عین حال باعث تقویت آنها می شد.

زندگی چالش برانگیز

هر چه چالش ها بیشتر باشند به شجاعت بیشتری نیاز دارید تا با آنها رو به رو شوید. پس از سه قهرمانی در طی چهار سال، باشگاه یوونتوس شاهد قهرمانی پسر عمو های گراناتا در رقابت های لیگ سال ۱۹۷۶ بود. بونیپرتی احساس کرد که نیاز به ایجاد تغییری اساسی است و به همین خاطر بر روی متخصصی بسیار جوان تمرکز کرد: جیووانی تراپاتونی. تراپاتونی در دو دوره هدایت یوونتوس را بر عهده داشت، دوره ی اول از سال ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۶ که با پیروز های بسیاری همراه بود و دوره ی دوم از سال ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۴.

ایتالیا، اروپا و جهان

جیامپیرو بونیپرتی نقشی غیر قابل انکار در تاریخ یوونتوس دارد. یوونتوس پس از سلطه بر ایتالیا و افزایش اختلاف با اینتر و میلان از نظر قهرمانی در لیگ فاتح همه ی جام های اروپایی شد. از جام یوفا در سال ۱۹۹۷ تا جام بین قاره ای در توکیو در سال ۱۹۸۵، حرکتی موفقیت آمیز که غیر قابل توقف بود. در این دوره ی زمانی تنها در فصل ۱۹۷۹/۱۹۸۰ جامی به تالار افتخارات بانوی پیر اضافه نشد.

پیروزی مهم نیست

مشهورترین جمله ی بونیپرتی به خوبی در بین هواداران یوونتوس انتشار پیدا کرده است: “پیروزی مهم نیست، اما تنها چیزی است که واجب است.” این اول از همه برای خود او چالشی بود که باعث بهبودی مداوم و استفاده حداکثری از توانایی‌ ها می شد و به او این اطمینان را می داد که موفقیت هرگز نقطه ی ورود نیست بلکه نقطه ی شروع است. بونیپرتی برای رسیدن به موفقیت در این زمینه ها واقعاً توانایی فوق‌ العاده ای در ارزیابی افراد داشت.

اولین بار

بونیپرتی شیوه ی خاصی برای مشاهده ی مسابقات به عنوان یک هوادار داشت، بیشتر اوقات او بعد دقیقه ی ۴۵ از جایگاه خارج می شد و به رختکن می رفت تا با بازیکنان صحبت کند، او پس از این اتفاق ترجیح می‌ داد که از رختکن خارج نشود. جیامپیرو گفت: “بعد از نیمه ی اول از زمین خارج می شدم تا دچار رنج و استرس کمتری شوم، خود را در دفتر حبس می کردم و منتظر می ماندم تا بازیکنان به رختکن وارد شوند و به من بگویند که بازی چطور پیش رفت. من ترجیح می دادم که بلافاصله پس از بازی با خبرنگاران صحبت نکنم.” در این مورد جیامپیرو کاملاً منحصر به فرد بود.

تعهد به ورزش

جیامپیرو بونیپرتی به عنوان نماینده ی پارلمان اروپا افتخار می‌ کرد که کلمه ی ورزش (کلمه ای که در قانون اساسی ایتالیا وجود ندارد) در معاهده ی ماستریخت گنجانده شده است. بونیپرتی علاوه بر مسئولیت هایی که در باشگاه یوونتوس بر عهده داشت، از اواخر دهه ی ۱۹۷۰ تاکنون از طریق مدیریت Sisport (از زیر شاخه های گروه فیات) به ارتقاء فعالیت های ورزشی مشغول بود. این دوره با حضور قهرمانانی جهانی چون سارا سیمئونی و پیترو منئا به دوره ای مهم تبدیل شد.

رئیس باشگاه

آخرین هدیه ی بونیپرتی به عنوان رئیس باشگاه به هواداران جذب آلساندرو دل پیرو بود. ما آنها را در روز ۸ سپتامبر ۲۰۱۱ در مراسم افتتاحیه ی ورزشگاه با هم دیدیم. کلودیو مارکیزیو در مورد جیامپیرو گفت: “با کودکی در مورد بونیپرتی صحبت کنید تا قلب او تا آخر به رنگ سیاه و سفید نقاشی شود.”

در آن شب جادویی، جیامپیرو بونیپرتی دقیقاً همان کار گذشته را انجام داد: نشستن بر روی نیمکت (Presidentissimo) به عنوان یکی اعضای (Liceo Massimo D’Azeglio)، گروهی که رویایی به نام یوونتوس را به واقعیت تبدیل کردند.